Ramallah bis

Na een introductie van een week in november 2008, ben ik momenteel eindelijk en voltijds gevestigd in Ramallah. Administraties zijn ondoorgrondelijk, dat leerde mijn vorige job me reeds. Niet voor de hand liggende politieke machtsverhoudingen en formaliteiten in de context van een militaire bezetting zijn evenzeer ondoorgrondelijk. Een combinatie van beide factoren – zonder daar dieper op in te gaan – zorgde voor de nodige Red Tape voor Ramallah. 

Desalniettemin ben ik de mensen die zich de voorbije maanden voor mij ingezet hebben – ere wie ere toekomt – eigenlijk zeer dankbaar. Een vier maanden durende omzwerving bracht me vnl. in Jeruzalem, maar gaf me evenzeer de mogelijkheid om te acclimatiseren en tussendoor nog even een snuifje van de regio (lees: Egypte en Jordanië) mee te pikken. In dat opzicht was mijn verblijf in Jeruzalem, waar ik meedraaide op het hoofdkantoor van BTC Palestina, een interessante introductie tot de regio en al de spanningen die daarmee gepaard gingen. Zeker in het licht van de recente oorlog in Gaza, kreeg ik een vuurdoop om U tegen te zeggen. Nu is het stof gaan liggen, zijn de doden begraven en zwijgen de wapens langs beide zijden (voorlopig?) terug. Nu ja, zwijgen is relatief, ik hoor de F16s en Qassams in de verte nog fluisteren, maar feit is dat aan beide zijden de wonden gelikt worden en de balans wordt opgemaakt. Desalniettemin ploegt de Palestijnse boer voort; de wereld blijft niet stilstaan, het leven herneemt zich, en ook de vele gewetensvolle betogers in België hebben hun dagelijkse sleur hernomen en slapen ’s nachts terug goed (vermoed ik?). 

Welkom in Palestina! Een land waar je soms niet weet of je moet lachen of huilen. Laat je doordringen door de tragiek van de situatie, maar kijk niet enkel daar naar. Palestina is zoveel meer dan een onderdrukt volk dat onder een pijnlijke bezetting leeft. Palestina is evenzeer het verhaal van warme mensen. Trotse mensen die al verscheidene generaties lang getoond hebben en nog steeds tonen hoe veerkrachtig de menselijke ziel wel niet is (of kan en moet zijn). Een inventief volk dat ondanks alles weet wat ware gastvrijheid betekent en het hart op de goede plaats draagt. Neen, beste vriend(in), Palestijn is niet gelijk aan fundamentalist en zeker niet aan terrorist. Verre van. Eerder het omgekeerde. Ondanks alles wat het Palestijnse volk door de jaren heen reeds heeft moeten doorstaan en ondergaan, is het mijn plicht er jullie op te wijzen – in eer en geweten – dat de Palestijnen niet doordrenkt zijn van haat. Hoewel een gevoel van wanhoop en uitzichtloosheid onmiskenbaar leeft onder de Palestijnen, zijn de directe uitingen van haat en verwensing jegens de Israëlische bezetter opvallend afwezig. Chapeau. Of ik zo verdraagzaam zou zijn? Wie weet. Neen, beste vriend(in), zet je televisie af, knipper drie maal met je ogen en schaaf je wereldbeeld bij. Niet iedere Palestijn is een messendragende zelfmoordterrorist. Niet achter iedere hoek schuilt een duister figuur met snor die je wil overvallen en/of ontvoeren en uit is op (los)geld. Laat varen die clichés! Welkom in Palestina! Welkom in Ramallah!